W sytuacji, w której kontrahent rumuński nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań, można skorzystać z usług agencji windykacyjnych lub/i kancelarii prawnych.
Europejski Tytuł Egzekucyjny (ETE)
Rozporządzenie nr 805/2004, które utworzyło Europejski Tytuł Egzekucyjny, weszło w życie 21 października 2005 r. Rozporządzenie ustanawia ogólne zasady i procedurę uzyskiwania europejskich tytułów egzekucyjnych. Szczegółowe regulacje oraz przebieg samej egzekucji pozostawiono w gestii prawa poszczególnych państw członkowskich.
ETE jest dodatkowym środkiem służącym egzekucji należności bezspornych w ramach Unii Europejskiej. Rozporządzenie ma zastosowanie jedynie do wyroków, ugód zawartych przed sądem lub zatwierdzonych przez sąd oraz dokumentów formalnie sporządzonych lub zarejestrowanych jako dokumenty urzędowe po wejściu w życie rozporządzenia. Pierwszym warunkiem jest więc, aby ostateczne orzeczenie zostało wydane po 21 października 2005 r. Poza tym orzeczenie musi spełniać następujące warunki:
- opierać się na uznaniu roszczenia przez dłużnika, albo
- ugodzie zawartej przed sądem lub przez sąd zatwierdzonej
- dotyczyć roszczeń pieniężnych.
Roszczenie uznaje się także za bezsporne gdy:
- dłużnik nie wniósł sprzeciwu
- nie stawił się ani nie był reprezentowany przed sądem, nawet wtedy, gdy początkowo zakwestionował roszczenie w toku postępowania sądowego.
Europejski Tytuł Egzekucyjny funkcjonuje na podstawie wydanego tytułu egzekucyjnego i jest wydawany w państwie członkowskim, z którego pochodzi ten tytuł. Wyjątki stanowią roszczenia, które zostały zakwestionowane między stronami – art. 3 Rozporządzenia. Tytuły, które nie należą do tej grupy mogą uzyskać status Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego.
Rozporządzenie znajduje zastosowanie w sprawach cywilnych i handlowych. Wyjątki od tej zasady dotyczą spraw wyłączonych w art. 2 ust. 2 rozporządzenia.
Dzięki rozporządzeniu nie ma potrzeby uzyskiwania wcześniej zgody władz sądowych państwa członkowskiego, w którym ma nastąpić egzekucja. Wykonywanie ETE podlega krajowemu porządkowi prawnemu państwa członkowskiego, w którym będzie przeprowadzana egzekucja. Podlega ona bowiem takim samym zasadom, jak wyroki wydawane w danym państwie członkowskim. W tym celu wierzyciel jest zobowiązany dostarczyć właściwemu organowi egzekucyjnemu w państwie członkowskim, w którym będzie prowadzona egzekucja:
- odpisu wyroku oraz odpisu Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego
- tłumaczenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego uwierzytelnionego przez tłumacza przysięgłego na język urzędowy państwa członkowskiego, w którym będzie prowadzona egzekucja.
W żadnym wypadku skuteczność wyroku albo jego uznanie za ETE nie może być weryfikowane w państwie członkowskim, gdzie prowadzona ma być egzekucja.
Europejski Tytuł Egzekucyjny wydany w jednym państwie członkowskim musi być więc traktowany w innym państwie członkowskim tak, jakby pochodził z tego państwa. W związku z tym bez podejmowania dodatkowych kroków, wierzyciel może zwrócić się bezpośrednio do organów egzekucyjnych państwa, w którym ma być prowadzona egzekucja, bez konieczności przedstawiania dodatkowego oświadczenia egzekucyjnego ani bez ponownego badania orzeczenia sądowego lub jego potwierdzenia.